Category: Poetry

ଅବକ୍ଷୟ ସମାଜ ଅସହାୟ ମଣିଷ…

“ଯଦା ଯଦା ହି ଧର୍ମସ୍ୟ ଗ୍ଲାନି ର୍ଭବତି , ଅଭ୍ୟୁଥାନମ୍ ଅଧର୍ମସ୍ୟ ତଦତ୍ମନଂ ସୃଜାମ୍ୟହମ୍ …..। ଶ୍ରୀମତ ଭାଗବତ ଗୀତାର ଚତୁର୍ଥ ଆଧ୍ହାୟ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ଯୋଗରେ ସ୍ୱୟଂ ଭଗବାନ

ବନ୍ଧୁମାନଙ୍କୁ ଇଂରାଜୀ ନବବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇ ଆରମ୍ଭ କରୁଛି ମୋର ଏକ ନୂତନ ଗଳ୍ପ: ତୃତୀୟ ଘର …

କନଫରେନସ ରୁମରୁ କଞ୍ଚା ଦି ଅକ୍ଷରି ଇଂରାଜୀ ଗାଳି ଗୁଡିକ କ୍ଲାଏଣ୍ଟ ପାଖରୁ ଦି ଘଣ୍ଟା କାଳ ଶୁଣି, ବାହାରକୁ ବାହାରି ଆସିଲା ବେଳକୁ ସିଇଓ ଡାକି କହିଲେ,”ମିଶ୍ର ବାବୁ,

ଯୋଗାଚାରୀ ନାଥଧର୍ମ ଦର୍ଶନର ସାମଗ୍ରିକ ଅନ୍ତଃସ୍ୱର….

ଭାରତବର୍ଷର ଉଦାର ଚିନ୍ତନ ଭିତରେ ଅନେକ ଧର୍ମର ପ୍ରବାହ ଘଟି ଭାରତୀୟମାନଙ୍କ ଆଚରିତ ଧର୍ମରୂପେ ବିବେଚିତ ହୋଇଆସିଛି । ବୈଦିକ ଯୁଗର ସମକାଳରେ ମଧ୍ୟ ଏଭଳି ନାନା ଧର୍ମର ଅବବୋଧ

ପ୍ରଶ୍ନର ପ୍ରତିଧ୍ୱନି

ରକ୍ତରଞ୍ଜିତ ହୃଦୟକୁ ମୋର ନିଦା ପଥରରେ ଗଢା ଛାତିରୁ କାଢିନେଇରାତ୍ରିର ଅନ୍ଧକାର,ସୂର୍ଯ୍ୟରଶ୍ମି,ଅମ୍ଳଜାନ କିବାଫୁଲଙ୍କର ସୁଗନ୍ଧ ସଂସ୍ପର୍ଶରେ ଜୀବନରେ ଥରୁଟିଏ ମଧ୍ୟ ଆସିନଥିବାନୀରୋଳା ନିଛାଟିଆ ସ୍ଥାନରେ ଥାପିଲି ।ତମ ପ୍ରେମର ସାନ୍ଧ୍ରତା

ପଞ୍ଚୁକ ଓ ଏହାର ମାହାତ୍ମ୍ୟ…

କାର୍ତ୍ତିକ ମାସର ଶେଷ ପାଞ୍ଚଦିନ (କାର୍ତ୍ତିକ ଶୁକ୍ଳ ଏକାଦଶୀ ଠାରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ)କୁ ପବିତ୍ର ପଞ୍ଚକ ଭାବେ ପାଳନ କରାଯାଏ । ଏହା ମହା ପଞ୍ଚକ, ବକପଞ୍ଚକ ବା ଭୀଷ୍ମପଞ୍ଚକ

ପ୍ରେମିକା ପରି ଳାଗୁଥିବା ଝିଅ

ସେ ଏମିତିଆ ଗୋଟେପ୍ରେମିକା ପରି ଲାଗୁଥିବା ଝିଅପ୍ରେମିକା ନୁହଁ ଜମା,ଅନେକ ବାର ମୁଁ ଏଇ ନିର୍ଯ୍ୟାସ ରେ ପହଞ୍ଚିଛିପଚାରି ପାରେନାଗୋଲାପୀ ଗୋଲାପୀ ଓଠଗାଲ ଆଖି ଅଧର ଗଳାବନ୍ଧଏମିତିକି ମୁଲାୟମ ହାତ

ମୋ ଗାଆଁ, ମୋ ମାଆ

ସେନେହ ଶରଧା ମମତାରେ ବୋଳାମୋ ଗାଆଁ, ମୋ ମାଆ,ବାରମାସେ ତେର ପୁନେଇ ପରବେପାଳନ୍ତି ସାରା ଓଡ଼ିଆ।ପୁରୁବ ପୁରୁଷ ରଖି ଯାଇଛନ୍ତିକେତେ ଯେ ନୀତି ନୀୟମ,ପରବପର୍ବାଣୀ ପିଠା ପଣା ପୁଣି କରିବାକୁ

ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ସଂସ୍କୃତିରେ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ …

ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ମାର୍ଗଶିର ମାସ କୃଷ୍ଣପକ୍ଷ ଅଷ୍ଟମୀକୁ‘ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ’ କୁହାଯାଏ । ଓଡ଼ିଆ ପଞ୍ଜିକା ଅନୁସାରେ ମାର୍ଗଶୀର ମାସକୁ ବର୍ଷର ଆଦ୍ୟମାସ ବା ପ୍ରଥମମାସ ଭାବରେ ଗଣନା କରାଯାଏ । ସେଥପାଇଁ ‘ମାର୍ଗଶିର’

ଆଉ ଥରେ ଆସିବ କେବେ ?

ପୁଣି ଯଦି କେବେ ଦେଖା ହେବାଆମେ ସେଇ ଖୋଲା ଛାତ ଉପରେକଅଣ କହିବ ମୋତେମୁଁ ଶୁଣୁଥିବିନା ମୁଁ କହୁଥିବି ତୁମେ ଖାଲି ହୁଁ ମାରୁଥିବଅଥଚ ମୋ ଥରିଲା ଛାତି ଓଠ

ବୟସର ରଙ୍ଗ

ଏହା ହେଇ ହେଇ ସାଙ୍ଗ ଆସିଗଲା ଆଉ ଗୋଟେ କବିତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲେ ଚାରି ବନ୍ଧୁ । ମୋନାଲିସାର କବିତା ।ଏଇଟା ଖାସ ମୋ ପାଇଁ , ଆଉ

ଶୀତ ଆସିଲା

ଆମ ଗାଁ କୁ ଲୁଚି ଲୁଚିକି ଶୀତ ଆସିଲା ଭାଇ                 କେହି ନ ଦେଖୁଣୁ ନିଧି ଅଜା ଟା ଦେଇଛି

ବିଜୁ ମହିଳା ଜନତା ଦଳର ନୂତନ ସାଂଗଠନିକ ପରିବର୍ତ୍ତନକୁ ନେଇ ଦଳ ମଧ୍ୟରେ ତୀବ୍ର ପ୍ରତିକ୍ରିୟା…

ଶାସକ ଦଳ ସଂଗଠନରେ ଯଦି ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ ତେବେ ସବୁଆଡେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ । ଆଉ ଯଦି ଛୋଟ ଛୋଟ ଦଳ ବିରୋଧି ଦଳର ସଂଗଠନରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ହୁଏ ତେବେ

ଗଳ୍ପ – କାମନା

ଜଣେ ସାଧୁ ଙ୍କର ଦୁଇ ଶିଷ୍ୟ ଥିଲେ । ସୁଧୀର ଓ ଅଧିର ।ସେମାନଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତି ପରେ ଗୁରୁ ଙ୍କ ଠାରୁ ବିଦାୟ ନେଇ ଘରକୁ ଫେରୁ ଥାଆନ୍ତି

କବିତା – ବୟସର ରଙ୍ଗ

ୟା ହେଇ ହେଇ ସାଙ୍ଗ ଆସିଗଲା ଆଉ ଗୋଟେ କବିତା ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲେ ଚାରି ବନ୍ଧୁ । ମୋନାଲିସାର କବିତା ।ଏଇଟା ଖାସ ମୋ ପାଇଁ , ଆଉ

ଭାବର ବନ୍ଧନ

ରକ୍ଷାର କବଚ ହୋଇଥାଏ ବୋଲି ନାଁ ପରା ତାର ରାକ୍ଷୀ, ଆପଦୁ ଉଦ୍ଧାର କରି ହୋଇଥାଏ ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ସାକ୍ଷୀ। ସେହି ରାକ୍ଷୀ ହୁଏ ଭାବର ବନ୍ଧନ ଘୁଞ୍ଚାଇ

ଦୁର୍ବୋଧ୍ୟ

ଫୁଲକୁ ଯଦି ମୁଁ କେବେ ପଚାରି ଦେଇଛି କହ କହ କେବେ କଣ୍ଟା ତୋତେ କି ଫୋଡିଛି ନାହିଁ ନାହିଁ କେବେ ନାହିଁ ଦମ୍ଭରେ ରେ ମୁଁ ପାରେ କହି

ପ୍ରିୟ

ତମ ପାଇଁ କରିନି ପ୍ରିୟ ସିନା ଓଷାବ୍ରତ ତମ ପାଇଁ ବାନ୍ଧିନାହିଁ ମନ୍ଦିରରେ ନେତ କି ବଟ ବୃକ୍ଷ ତଳେ ମନାସିନୀ , ବାନ୍ଧିନାହିଁ ମାଟିର ଖପରା ସଞ୍ଜ ଦୀପାଳୀ

ସମ୍ପର୍କଟା ହିଁ ଏମିତି

ସମ୍ପର୍କ; ଏକ ସୂକ୍ଷ୍ମ କାଚଗ୍ଲାସ କେବେ କେବେ ଦୁଃଖ କେବେ ବିନ୍ଦାସ ଏକ ସ୍ୱଚ୍ଛ ନିରାଧାର ଫରମାସ ଏଠି ସମ୍ପର୍କ କୁ ନେଇ ଗଢ଼ାଯାଇ ପାରେ ଅନେକ ଗଳ୍ପ ଅନେକ

ଜନ୍ମଦିନରେ ଶୁଭକାମନା

ଯେବେ ଯେବେ ପ୍ରଭୁ ଏଇ ସଂସାରରେ ଧର୍ମ ହୁଏ କଳୁଷିତ ଅବତାର ନିଅ ଆହେ ଚକ୍ରଧାରୀ ରଖିବାକୁ ତା’ ମହତ । ପାପୀ ନାଶ କରି ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାରି ଧର୍ମର

ତୁମେ କଅଣ ପାଇଲ

ତମେ ତ ମୋତେ ଶିଖାଇ ନ ଥିଲଶବ୍ଦ କୁ ଶବ୍ଦ ସହ ଯୋଡିବାଶବ୍ଦ ସହ ଭାବ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ବାଢିବାଦେହର ମନର କ୍ଷତ କୁ ଅକ୍ଷତ କରି କବିତା ଲେଖିବାଖାଲି ଯାହା

ଏବେ ଏବେ ସେ

ତମାମ ଡହକା ଗ୍ରୀଷ୍ମରେନା ଘାସ ନା ଅନାଵନା ଗଛଉପହାର ଦେବାକୁ କଅଣ ଥାଏ ଯେ ମାଟିରମାଟି ନିଜେ ତ ତୃଷାର୍ତ୍ତଆଉ କେଉଁ ସବୁଜିମା ର ଜ୍ୟାମିତିକେଉଁ ମଞ୍ଜି ପାଇଁ ଜରାୟୁଖାଲି

କି ମାୟା କରୁ ରେ ତୁହି

କି ମାୟାଜାଲ ତୁ ମେଲାଇ ଦେଇଛୁତୋ ମାୟା ତୋତେ ହିଁ ଜଣା,ମୁଁ ଛାରଅବୋଧ ତୋ ମାୟାରେ ବନ୍ଧାକେ ଭେଦିଛି ଅଛି କି ଶୁଣା।ତୋର ଶିରିକ୍ଷେତ୍ରେ କିସ ତୁ ଭରିଛୁପୂଣ୍ୟକ୍ଷେତ୍ର ବୋଲି