ମୁଁ ପୁସ୍ତକ କହୁଛି
ଦେଖ,ଏତେ ଅଣଦେଖା କାଇଁ ଯେ,ଥାକରେ ତ’ ସଜେଇ ଦେଲଏମିତି ଶୋପିସ୍ ପରି..ସତରେ, ଭାରି ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ଲାଗେ । ଭାବେ, ଖୋଲା ପବନରେ ଟିକେ ବୁଲନ୍ତି..ପାଠକର ହାତ ସ୍ପର୍ଶରେଟିକିଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ବାସ୍ନାରେବିମୋହିତ
ଦେଖ,ଏତେ ଅଣଦେଖା କାଇଁ ଯେ,ଥାକରେ ତ’ ସଜେଇ ଦେଲଏମିତି ଶୋପିସ୍ ପରି..ସତରେ, ଭାରି ଅଣନିଃଶ୍ବାସୀ ଲାଗେ । ଭାବେ, ଖୋଲା ପବନରେ ଟିକେ ବୁଲନ୍ତି..ପାଠକର ହାତ ସ୍ପର୍ଶରେଟିକିଏ ଶ୍ରଦ୍ଧାର ବାସ୍ନାରେବିମୋହିତ
ଝରକା ପାଖରେ ଛିଡା ହେଇ କେତେ କ’ଣ ଭାବି ଚାଲିଥାଏ ଶ୍ରୀୟା । ଏମିତି ଏକ ଦିନରେ ଶୁଭ୍ରଜିତ୍ ତାକୁ ଛାଡି ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ। ଶେଷ ଥର ପାଇଁ ସେ
ରାଉରକେଲା(ସମୃଦ୍ଧଓଡିଶା)ସହରର ପୁରାତନ ସାହିତ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ପ୍ରଗତି ଉତ୍କଳ ସଂଘର ମୋ ପ୍ରିୟ କବି ଓ କବିତା ପାଠୋତ୍ସବ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ସଂଘ ପରିସରରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଯାଇଛି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ନବବର୍ଷ ଦିନ ଭଳି ଚଳିତ
ରାଉରକେଲା(ସମୃଦ୍ଧଓଡିଶା)ସହରର ପୁରାତନ ସାହିତ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଆଦର୍ଶ ପାଠାଗାରର ମାସିକ ସାହିତ୍ୟ ଆସର ଆଦର୍ଶ ସାହିତ୍ୟ ଘର ଠାରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଯାଇଛି। ପାଠାଗାରର ସଭାପତି ଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ଶତପଥୀଙ୍କ ସଭାପତିତ୍ବ ସାଧାରଣ ସମ୍ପାଦକ ସୁକାନ୍ତ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଘଟଣା ଓ ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ଅଛି ଓ ରହିବ ମଧ୍ୟ । ଏଇଟା ସାଧାରଣ କଥା ସଂସାରରେ,ମାତ୍ର ବିରାଡ଼ି ଆଖି ବୁଜି ଖିର ପିଇଲାଭଳି କେତେକ ଭାବନ୍ତି
ବ୍ରହ୍ମପୁର(ସମୃଦ୍ଧଓଡିଶା)୭୭ତମ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ ପାଳନ ଉପଲକ୍ଷେ ବ୍ରହ୍ମପୁରସ୍ଥିତ ସହିଦ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ନାୟକ ପୌର ସରକାରୀ ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଠାରେ ଉପଖଣ୍ଡ ସ୍ତରୀୟ ବକ୍ତୃତା ପ୍ରତିଯୋଗିତା ଗତ ଶୁକ୍ରବାର ଦିନ ଅନୁଷ୍ଠିତ
ଜୋକର ଦେଖିଛନ୍ତି,କେବେ ନା କେବେ ଦେଖିଥିବେ,କିଛି ନହେଲେ, ତାସମୁଠାର ଜୋକରକୁ ନିଶ୍ଚୟ ଦେଖିଥିବେ ।ବିଚିତ୍ର ବେଶଭୂଷାରେ ଦେଖାଯାନ୍ତି ଏମାନେ। ବିଚିତ୍ର ନହେଲେ ମଧ୍ୟ ସାଧାରଣ ବେଶଭୂଷାରେ ଯିଏ ସେଭଳି କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ
ମାଟିରେ ହେଉ କି ସୁନାର ଦୀପ ତ ସେ କଥା ନୁହେଁ ଜରୁରୀ, କେତେ ସ୍ଥାନକୁ ସେ ଆଲୋକିତ କରେ ବୁଝିବା ତାହା ବିଚାରି । ଗରିବ ହେଉ କି
ଓଡ଼ିଆ ପୁଅ ମୁଁ ଓଡିଶାରେ ଜନ୍ମ ଓଡିଶା ମୋର ଜନମ ଭୂଇଁ ଲଢ଼ିଛି ଲଢ଼ୁଛି ଲଢୁଥିବି ସଦା ଶେଷ ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ ନିଗାଡ଼ି ଦେଇ ll ୧ ll ଓଡ଼ିଆ
ହୋଲି ଖେଳ ନୁହେଁ ଖାଲି ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗର ହୋଲି ଏକ ଖେଳ ସିନା ସ୍ନେହ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟର ହୋଲି ପୁଣି ସମାହାର ଅସୀମ ରଙ୍ଗର ହୋଲି ବିତ ହୋଇପାରେ ପ୍ରତୀକ ପ୍ରୀତିର
ଜଗତର ନାଥ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ପୂର୍ଣବ୍ରହ୍ମ ଆଦିକନ୍ଦ ସତ୍ୟ ସନାତନ ସ୍ଵୟଂ ନାରାୟଣ ନିର୍ଗୁଣ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ।। ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କର ରୂପ ନିରାକାର ସାକାର ରୂପେ ପୂଜିତ ଅନନ୍ତ ତାଙ୍କର ମହିମା
ଏକଥା ନିଶ୍ଚିତ ଯେ ମଣିଷକୁ କର୍ମଫଳ ହିଁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡେ । ମଣିଷର କର୍ମ ଫଳ ପାଇବା ପାଇଁ ଅନ୍ୟ କେହି ନୁହେଁ ବରଂ ସେ ନିଜେ ହିଁ ଦାୟୀ
ଦ୍ୱାପର ଯୁଗର ଅବସାନ ପରେ କଳି ଯୁଗର ଉତ୍ପତ୍ତି, କଳୁହା ମଣିଷ ଜନମିବେ ଯୁଗେ ପଡିବ ନିଶ୍ଚେ ବିପତ୍ତି । ଆଜକୁ ପାଞ୍ଚ ହଜାର ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ କଳି ଯୁଗର
ପ୍ରାଣୀ ଜଗତଟା ବଞ୍ଚିଛି କେବଳ ଗଛ, ଲତା ପାଇଁ ଏକା, ଫୁଲ, ଫଳ, ପତ୍ରେ ସଜେଇ ଧରାକୁ ମେଲାଇ ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା || ୬ ଋତୁ ଆମ ବାର ମାସେ
ଶୁଣି ପାରୁ ନାହିଁ ସ୍ୱଜନର ଡାକ ମନ ଯାଇଛି ମରି କେହି ନାହିଁ ଆଜି ଅତିଥି ହୋଇ ସବୁମାନେ ଆଜି ଘରେ ରହି । କିଏ ବଜାଇବ ଜୟଡଙ୍କା ପିନ୍ଧବ ବିଜୟ
ଜୀବନ ମୋ ଅଧା ଛାଇ, ଅଧା ଆଲୁଅ ଖେଳକେବେ ସେ ସୁଖ, ତ କେବେ ସେ ଦୁଃଖର ବେଳ ।। ଫସିଛି ମୁଁ ବାଟ ମଝିରେ, ଚାହୁଁଛି ମୁଁ ସାହାରା ଏତିକି
କରୁଣା ସାଗର ହରିହେ କଲ କି କିମିଆ କରୋନାରେ ଭରିଦେଲ ଏ ସାରା ଦୁନିଆ । କହିବାକୁ ଲାଗେ ଲାଜ ତୁମରି ବଡିମା କାହିଁକି ଶୁଣିବ କିଏ ତୁମରି ମହିମା
କୁହ ହେ ବାପୁଜି ନେତାଜୀ ଚାଚାଜି କୁହ ଜାତି କାର୍ଣ୍ଣଧାରେ କିବା ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ଗାର ଦେଲ ଟାଣେ ମାଟିର ବକ୍ଷ ପରେ । ନୁହେଁ ସେତ ଗାର ବିଭାଜନ
ତୁମେ ସିନା ଦେଖ ଭଅଁର ସାଥିରେମଧୁମାଳତୀର ପ୍ରେମଅବା ପଢୁଅଛ ପ୍ରୀୟର ବିରହେଷୋଡ଼ଶୀ ମନର କାମ ।ବଖାଣୁଛ କେବେ ପ୍ରଣୟର କଥାସାହିତ୍ୟ ସଭାରେ ବସିବାହାବା ନେଉଛ ଗୁଣୀ ଜ୍ଞାନି ଜନେଶକୁନ୍ତଳା ପ୍ରେମ
କେଉଁଠି ଆରମ୍ଭ କେଉଁଠାରେ ଶେଷ ଜୀବନମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ।ଚାଲି ମୁଁ ସାରିଛି କେତେ ଗୁଡା ପଥ,ହେଲେ ଠିକଣା ମୋ ମିଳେ ନାହିଁ।। ଖରା, ବର୍ଷା, ଶୀତ, କାକରସହୁଥିବା ଜୀବନ୍ତ ପଥରଟେ
“ବଢ଼ି ଆସୁଛି ଆପଣ ମାନେ ଦୟାକରି ଯଥାଶୀଘ୍ର ନିକଟସ୍ଥ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥାନକୁ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତୁ ” ବାରମ୍ବାର ହେଉଥିବା ସରକାରୀ ଘୋଷଣା ଶୁଣି ପୁରା ଗାଁର ଲୋକେ ସଜାଗ ହୋଇଗଲେ
କେଉଁ ଉପାଦାନେ ଗଢ଼ା ତୋ ହୃଦୟ ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ପାରୁନି ବୁଝି ନେବୁ ଯଦି ଆମେ କୋଟିଏ ଜନମ କେବେ ପାରିବୁନି ତୋ ଋଣ ସୁଝି l ଦେହଟାକୁ
ଗୃହ ଦେଉଳର ଜୀବନ୍ତ ଦେବତା ଅଟ ତୁମେ ମୋର ମାଆ ମମତାମୟୀ ଗୋ ସ୍ନେହ ତରଙ୍ଗିଣୀ ସନ୍ତାନର ତୁମେ ସାହା ।। ପ୍ରାଣ ପୂଜାବେଦୀ ଆସ୍ଥାନରେ ମୋର ଲେଖା ଅଛି
ଢେଙ୍କାନାଳ ଜିଲ୍ଲା ର ହିନ୍ଦୋଳ ବ୍ଲକ ଅଧିନସ୍ଥ ମହିଧରପୁର ଗାଁ ର ବିଜୟ ମୁଦୁଲି । ପରିବାର କହିବାକୁ ଗଲେ ଦୁଇଟି ପୁଅ ଆଉ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ନେଇ ତାର
ସେଦିନ ଥିଲା ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା ଆଉ ଆଜି ବି ଥିଲା ସେହି ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା । ୧୮୬୬ ନ’ଅଙ୍କ ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ । #John_Beams ଙ୍କ History Of Odisha ପୁସ୍ତକ
ଉତ୍କଳର ଗୌରବ ତଥା ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କର ପ୍ରିୟ ଜନନାୟକ କୁଳ ବୃଦ୍ଧ ମଧୁସୂଦନ ଦାସଙ୍କର ଆଜି ହେଉଛି ପବିତ୍ର ଜନ୍ମ ଜୟନ୍ତୀ । ୧୮୪୮ ମସିହା ଆଜିର ଦିନରେ କଟକ
ଆଚାର, ଆଉ ଦାନ୍ତିକିଲୁ ଉଖୁର ଖଜା ଓ ସୁପୁଲୁ ଲିଆ ବଢି, ପିଡିଆ ବଢି ରାସ୍ତା କଡର ମାଂସ ଖାଡି ଆପଡାଲୁ ଓ କାପଡାଲୁ ଭାଜି ବା ଛାଣି ଖାଇଚାଲୁ
ତୁହିମା ଧରିତ୍ରୀ ଜନନୀ ମୋହର ବିଶାଳ ହୃଦୟେ ତୋର ସହିଛୁ କଷଣ ରଖିଛୁ ଜୀବନ ଆଶ୍ରୟଦାତ୍ରୀ ଜୀବର । ସୁଧାମୟ ସୃଷ୍ଟି ତୁମରି ବକ୍ଷରେ ଅପୂର୍ବ ସୁଷମା ତାର ପ୍ରତିଦିନ
ବ୍ୟାଗରୁ ପରିବା କାଢି ଫ୍ରିଜରେ ରଖୁ ରଖୁ ସୋନାଲି ବିରକ୍ତ ହୋଇ ମନେ ମନେ କହିଲେ, “କ’ଣ ଏ ଜହ୍ନି ଗୁଡାକ ୟା’ଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି କେଜାଣି ? ଯେତେବେଳେ
ଯା, ଜୀବନ ନୁହେଁ ସଂଘର୍ଷ ଜୀବନ ସେ କି ମଣିଷରେ ଗଢ଼ା, କହି ଦିଅ ଭାଇ ବିନା ସଂଘର୍ଷରେ କିଏ କାହିଁ ହେବ ଲୋଡ଼ା ।। ପରିଶ୍ରମ କରି ସ୍ୱାଦ